Zinvolle middag bij Raffy Breda

Nederlands:

04 mei 2022

Na enige tijd van communicatie tussen Raffy en ALZI Ned, kwamen op 4 mei 2022 Umi Lusia, Amalia en ik op bezoek in het Woonzorgcentrum Raffy. Woonzorgcentrum Raffy is een verpleeghuis in Breda dat huisvesting, verzorging, dagbesteding en thuiszorg biedt aan ouderen met een Indische en Molukse achtergrond. Toen ik op de locatie aankwam, bleek dat Umi Lusia al was gearriveerd. We hebben gewacht op Amalia’s komst terwijl we foto’s maakten van de wachtkamer waar ik heimwee van kreeg. Hoe kan het ook anders, toen ik de wachtkamer binnenkwam, trof ik onmiddellijk angklung, batik, houten poppen, en het aroma van koken, aan.

Toen we met z’n drieën compleet waren, werden we meteen begroet door Wilma Broeders. Wilma nam ons direct mee naar Raffy’s restaurant voor de lunch. Niet lang daarna kwam Astrid Coppus erbij zitten. Ik lachte me rot toen het aangeboden menu voor de lunch rijst was hahahaha. Het is ongebruikelijk dat in een Nederlands instituut een warm rijstmenu, compleet met groenten en bijgerechten, als hoofdmenu voor de lunch wordt geserveerd. We bestelden met z’n vieren witte rijst, sperziebonen, en kip paniki. Erg lekker ^^. Ik had ook de kans om twee oudere mensen te begroeten die naast onze tafel zaten en hetzelfde menu hadden besteld… ze aten gulzig en zeiden ook “het is heerlijk”. Tijdens het eten vertelden Wilma en Astrid over Raffy’s organisatie en haar geschiedenis.

Na het eten werden we uitgenodigd om rond te lopen om de situatie bij Raffy te bekijken. We zagen een heleboel ornamenten met een Indonesisch thema. Balinese schilderijen, traditionele kleding, Indonesische landkaarten, standbeelden, en nog veel meer lijken de muren en hoeken van de kamer te sieren. Ik herinner me het verhaal over opgestapelde koffers dat door Dara op ALZI Ned’s blog werd geschreven toen zij Rumah Kita bezocht. We vonden ook stapels ongeopende koffers bij Raffy.

Er was een open kamer toen we door een afdeling liepen. We werden binnengelaten door de bewoonster. Een oudere vrouw begroette ons in het Indonesisch en vertelde ons dat zij uit West-Java kwam. Umi Lusia, die goed Sundanees spreekt, knoopte onmiddellijk een gesprek aan met deze vrouw in het Sundanees. De sfeer werd erg vrolijk in de kamer. Het is fijn als we mensen vinden die in onze moedertaal kunnen communiceren.

Wilma en Astrid namen ons verder mee naar verschillende afdelingen en legden het concept van het gebouw uit om een volledig beeld te geven van de residentiële zorg voor Raffy. De laatste kamer die we bezochten was op de begane grond. Naast de fysiotherapieruimte is er een kleine kamer waar cliënten terecht kunnen voor aanvullende diensten om hun welzijn te verbeteren. Deze kamer heet “Tangan Mas”. In deze ruimte staan massagestoelen en flessen met aromatische etherische oliën. Uit verschillende studies blijkt dat massage en essentiële oliën rust kunnen brengen en een vorm van niet-medicamenteuze interventie kunnen zijn bij angst. Op dat moment stelde ik me de rust voor van het liggen op een massagestoel, het genieten van de aanraking van een schoudermassage, het ruiken van de geur van aromatische oliën en het denken aan het naar Yogyakarta gaan op becak om gudeg te kopen. Aaah ik kreeg gelijk weer heimwee.

Toen we klaar waren met rondwandelen, keerden we terug naar het restaurant en hoorden het geluid van muziek. Mensen verzamelden zich rond een man die op zijn keyboard speelde. Er bleek vandaag muziek op de agenda te staan. Ik waagde het meteen om te vragen of hij me kon begeleiden bij het zingen van Bengawan Solo hahaha. Hij zei dat hij dat kon en dat het lied nog niet gezongen was. Dus ik ging zingen voor het personeel van Raffy, oma’s en opa’s. Ik probeerde op dat moment naar sommige gezichten te kijken. Iedereen was blij. Sommigen zongen mee, anderen bewogen hun handen als dansers. Het samen zingen in Raffy werd mijn kostbare ervaring vandaag.

Thuis … dat was wat me bezighield toen we afscheid namen van Wilma en Astrid. Raffy is een huis geworden dat de ouderen herinnert aan de plaats waar ze geboren of getogen zijn in Indonesië. Raffy brengt een vleugje cultuur in de ouderenzorg om het welzijn van de ouderen te verbeteren.

De geur van de keuken, de vriendelijkheid van het personeel en de bewoners hebben ons ertoe gebracht dit bezoek af te sluiten. We vergaten gelukkig niet om nog een foto te nemen met een becak als Indonesisch icoon. Dit bezoek was voor mij zeer gedenkwaardig. Helaas sluit de winkel die souvenirs verkoopt vroeg op woensdag hahahaha, dus ik kwam niet thuis met Indonesisch eten/snack, maar zijn er veel positieve verhalen over de ouderenzorg. Het zou jammer zijn als deze verhalen er niet werden opgeschreven en verspreid onder veel mensen.

Dank je, Raffy. Met dit bezoek hopen we in de toekomst samen te werken om de kwaliteit van leven voor ouderen met een Indonesische achtergrond in Nederland te verbeteren. Tot een volgende keer.

Bahasa Indonesia:

Siang bermakna di Raffy Breda

4 Mei 2022

Setelah beberapa waktu terjalin komunikasi antara Raffy dan ALZI Ned, pada tanggal 4 Mei 2022, Umi Lusia, Kak Amalia dan saya datang mengunjungi Woonzorgcentrum Raffy. Woonzorgcentrum Raffy adalah sebuah nursing home di Breda yang menawarkan hunian tinggal, perawatan, daycare dan homecare bagi orang tua dengan latar belakang Indisch dan Maluku. Ketika saya sampai di lokasi, Umi Lusia ternyata sudah lebih awal datang. Kami berdua menunggu kedatangan Kak Amalia sambil membuat foto ruang tunggu yang membuat saya rindu pulang kampung. Bagaimana tidak, karena ketika masuk ke ruang tunggu, saya langsung menemukan angklung, batik, boneka kayu dan aroma masakan.

Ketika kami bertiga sudah lengkap, kami langsung disambut oleh Wilma Broeders. Wilma mengajak kami langsung menuju restaurant Raffy untuk makan siang. Tidak lama kemudian, Astrid Coppus datang bergabung. Saya tertawa bahagia ketika menu yang ditawarkan untuk makan siang adalah nasi hahahhahaha. Jarang menu nasi panas lengkap dengan sayur dan lauk disajikan sebagai menu utama makan siang di institusi Belanda. Kami berempat memesan nasi putih, sayur buncis dan ayam paniki. Enak sekali^^. Saya juga sempat menyapa dua lansia yang duduk di sebelah meja dan memesan menu yang sama … mereka makan dengan lahap dan juga mengatakan “het is heerlijk”. Sambil makan Wilma dan Astrid bercerita mengenai organisasi Raffy dan sejarahnya.

Selesai makan, kami diajak berkeliling untuk mengetahui situasi di Raffy. Kami melihat banyak ornamen bertemakan Indonesia. Lukisan Bali, baju daerah, peta Indonesia, patung dan banyak lagi tampak menghiasi dinding dan sudut ruangan. Saya ingat cerita tentang koper yang tertumpuk yang dituliskan oleh kak Dara di Blog ALZI Ned ketika dia berkunjung ke Rumah Kita. Tumpukan koper yang tidak terbuka juga kami temukan di Raffy.

Di saat kami berkeliling ruangan, ada sebuah kamar terbuka dan kami dipersilakan masuk. Perempuan lanjut usia menyapa kami dengan bahasa Indonesia dan bercerita kalau beliau dari Jawa Barat. Umi Lusia yang pandai berbahasa Sunda langsung ngobrol dengan bahasa Sunda. Suasana menjadi ceria sekali di kamar tersebut. Senang rasanya bila kita menemukan orang yang bisa berkomunikasi dengan bahasa ibu yang kita kuasai.

Wilma dan Astrid membawa kami ke beberapa ruangan, menjelaskan konsep bangunan untuk memberi gambaran utuh mengenai woonzorg Raffy. Ruangan terakhir yang kami kunjungi berada di lantai dasar. Berdekatan dengan ruang fisioterapi, ada ruang kecil dimana klien dapat mengakses pelayanan tambahan untuk meningkat kesejahteraan mereka. Ruangan ini bernama “Tangan Mas”. Di ruang ini terdapat kursi pijat dan botol-botol minyak esensial aromatis. Berdasarkan beberapa penelitian, pijat dan minyak esensial bisa memberi ketenangan dan menjadi salah satu bentuk intervensi non farmakologis untuk kecemasan. Saat itu saya membayangkan tenangnya berbaring di kursi pijat, menikmati sentuhan pijat di pundak, mencium bau minyak aromatis dan pikiran melayang ke Yogyakarta beli gudeg naik becak. Aaah aku kembali rindu kampung halaman.

Selesai berkeliling, kami kembali ke restaurant dan mendengar suara musik. Orang berkumpul mengelilingi seorang pria yang sedang memainkan keyboard nya. Ternyata ada agenda musik hari ini. Saya langsung memberanikan diri bertanya apakah beliau dapat mengiringi saya bernyanyi Bengawan Solo hahaha. Beliau bisa dan lagu tersebut juga belum dinyanyikan. Jadilah saya bernyanyi di depan Oma, Opa dan para staff Raffy. Saya mencoba melihat ke beberapa wajah saat itu. Semua bahagia. Sebagian ikut berdendang, sebagian menggerakkan tangannya layaknya penari. Bernyanyi bersama di Raffy menjadi pengalaman berharga saya hari ini.

Rumah … ini yang ada di benak saya ketika kami berpamitan dengan Wilma dan Astrid. Raffy sudah menjadi rumah yang mengingatkan para lansia akan tempat dimana mereka lahir atau dibesarkan di Indonesia. Raffy menghadirkan sentuhan budaya dalam perawatan lansia untuk meningkatkan kesejahteraan lansia.

Aroma masakan, ramah tamah para staff dan penghuni mengantar kami untuk mengakhiri kunjungan ini. Foto dengan becak sebagai ikon Indonesia tak lupa kami lakukan. Kunjungan kali ini sangat berkesan bagi saya. Sayangnya toko yang menjual oleh-oleh tutup cepat pada hari rabu hahahahaha, jadi saya pulang tidak membawa oleh-oleh makanan/snack Indonesia, namun banyak cerita positif tentang layanan lansia. Sayang sekali jika cerita-cerita ini tidak ditulis dan disebarkan ke banyak orang.

Terima kasih Raffy. Dengan kunjungan kali ini, kami berharap bisa bekerja sama di masa depan untuk meningkatkan kualitas hidup lansia dengan latar belakang Indonesia di Belanda. Sampai jumpa lagi ..

anik Madijokromo – Kharismayekt

Community and Communication Coordinator

Stichting Alzheimer Indonesia Nederland